پایگاه خبری تحلیلی مغانه آنلاین

احد قاسمی/با تبریک انتخاب جنابعالی به سمت شهردار و آرزوی موفقیت می خواهم چند کلامی با شما حرف بزنم. اول از همه از خیابان های شهرم شروع کنم. شاید مردم پارس آباد از بس که روزانه این مشکلات و کاستی ها را می بینند به آن عادت دارند ولی من هر بار که بعد از ماهها و شاید سالی گذرم به شهرم پارس آباد می افتد دلم حتی از رانندگی در خیابانهای اصلی آن می لرزد تا چه رسد به کوچه ها و پس کوچه های ویرانش. آقای شهردار اغراق نیست اگر بگویم 30 سال پیش پارس آباد به مراتب زیباتر و تمیز تر از امروز بود. با وجود اینکه آن زمان خیابانهای کمی آسفالت داشت ولی همان آسفالت خیلی بهتر و سالمتر از آسفالتهای امروزی بود. آقای شهردار چاله های شهرم آدمی را یاد شهر های جنگ زده می اندازد اما مگر می شود نجنگیده شهر جنگی داشت؟ بازسازی و ترمیم آسفالت خیابانها نه تنهای به زیبایی شهر کمک می کند، به فرهنگ صحیح رانندگی هم کمک می کند و در نهایت یاری رسان اقتصاد خانواده ها هم هست چرا که شهروندان مجبور نیستند درآمد خود را که با هزار مشقت بدست می آورند صرف جبران خسارتهایی نظیر افتادن خودروهایشان در چاله های شهر بکنند.

آقای شهردار! دومین خواهشم از شما رسیدگی به نمای بد ساختمانهاست. به مامورانت یاد بدهید تا به هنگام بازدید از ساختمانها برای صدور پایان کار ، گزارش صحیح ارسال نمایند تا بدون اتمام کامل ساختمان پایان کاری برای آن صادر نشود. به شهروندان یاد دهید که نمای ساختمان آنها جدا از سایر مولفه ها نیست و نباید بدون انجام عملیات پایانی نظیر نماسازی مورد استفاده قرار گیرند و یا با کمترین هزینه و بدون طراحی نما، حجم و کالبد ساختمان رها ‌شود.در دفتر صدور جواز ساخت مشاوری امین و آگاه برای شهروندان بگذارید تا آنها را در ساخت بهتر و زیباتر خانه هایشان راهنمایی کند. به آنها یاد دهد کوچک و زیبا ساختن خیلی بهتر از بزرگ و زشت ساختن است. به آنها یاد دهد نما حاکی از موقعیت فرهنگی سازندگان ساختمان است و نشانگر میزان نظم طرح ساختمان، امکانات و ذوق تزیین و خانه آرایی طراح و مالک است. بگذار آنها بدانند یک نما به مثابه معرفی وضعیت ساکنان ساختمان در بین عموم است.بگذار آنها بدانند نما در واقع صورت ساختمان و بهترین بیان حالتی است که فرد طراح یا مالک از خود در برابر بیرون دارد. می دانم عده ای از سر نداری تنها سرپناهی برای خود درست کرده و از آن استفاده می کنند ولی مشاهده می شود حتی افراد متمول هم نسبت به این امر مهم توجهی ندارند.
آقای شهردار! شهردار یک شهر کلانتر آن شهر هم هست به شرطی که قدر قدرتش را بداند!! انشعاب آب، گاز، برق، تلفن و سایر خدمات مورد نیاز شهروندان را منوط به اتمام نمای ساختمان و دریافت پایان کار آن بکنید آنوقت خواهید دید چه انقلاب عظیمی در نمای ساختمانها رخ خواهد داد. متمولین و پولدارهای شهر را که اثاث داخل خانه و مغازه هایشان به چند ده میلیون می رسد بعنوان تاثیرگذاران زندگی و فرهنگ شهری به شورای شهر و شهرداری دعوت  و آنان را تشویق کنید تا نمای واحدشان را تکمیل نمایند. با بانکهای عامل که تعداد آنها در شهر فراوان هم هست توافق کنید تا به سازندگان اماکن تجاری و مسکونی بصورت جداگانه «وام مخصوص نما» یا همان تعمیر ساختمان یا جعاله دهند. گروههای فعال در ساخت ساختمان را تشویق کنید تا شرکتی را تحت عنوان «نماسازان» تشکیل دهند و کار انجام نما را بصورت اقساط برای شهروندان انجام دهند. به آنها حواله شن و ماسه ارزان قیمت دهید تا در تکمیل نمای ساختمان تشویق شوند. فراموش نکنیم نمای هر ساختمان موثر در مجموعه شهری است. به لحاظ روانشناسی زیبایی امری مسری است اگر شما عده ای را تشویق به زدن نمای زیبا بکنید بقیه مردم خود به خود آن را ادامه خواهند داد ولی مهم این است شما این جریان را با جسارت، شجاعت و تدبیر و تشویق راه بیندازید.

آقای شهردار! سومین درخواست من مربوط به کمبود و یا نبود آب جوی هاست. از قدیم گفته اند آب الفبای آبادانی است و هر جا آب هست تمیزی و آبادنی هم هست. آقای شهردار مگر می شود شهری در کرانه یک رود بزرگ باشد ولی آن شهر تشنه آب باشد. نزدیک به نصف آبی که از سد میل و مغان به سمت دشت مغان انحراف پیدا می کند بدون استفاده از دشت خارج می شود. برای تایید این حرفم سری به چهل پله بین دوستلو کندی و پتلو بزنید که چه مقدار آب بدون استفاده یا مازاد از استفاده کشاورزان از دسترس خارج و به ارس می ریزد. این آب از بالادست شهر پارس آباد عبور می کند و براحتی می تواند به سمت شهر سوق داده شود. این آب نه تنها به زیبایی و تمیزی فضای شهری کمک می کند بلکه می تواند در سرسبزی و شادمانی شهر نیز نقش مهمی ایفا کند.

آقای شهردار! چهارمین درخواست من مربوط به ساماندهی میادین شهر است. از نامگذاری میادین گرفته تا نقشها و نمادهای آن. من نمی دانم در شهر ما اسم هایی مانند آذربایجان، شهریار،ستارخان و باقرخان،شهید باکری، شهید واحدی، شاهسون، ارس و یا هر نام مهمی که ریشه در تاریخ و فرهنگ مردم منطقه دارند و یا نمادهایی مانند  آهوی مغانی که نژادی خاص بود و آلاچیق که نماد زندگی عشایری ساکنان منطقه و پیشینیان ما هست وجود دارد یا نه؟ اگر وجود ندارند لازم است توجهی جدی به این نامها بشود. این اسامی و نمادها هویت ملت ماست و  نیک می دانید ملتی که هویت ندارد هیچ ندارد.

آقای شهردار! در بین خود شهروندان هم افرادی شایسته توجه هستند. بعنوان مثال هیچ ایرادی ندارد در محله اجیرلو که زادگاه آقای سهراب آدیگوزلی اولین نویسنده کتاب در خصوص دشت مغان است خیابان یا کوچه ای بنام ایشان نامگذاری شود. یا خیابان یا کوچه ای و یا میدانی بنام مرحوم حاج جمال رفیعی خیٌر شهرمان و خیابان (ترجیحاً خیابان پزشکان)یا کوچه ای به نام مرحوم دکتر شریفی بعنوان پزشک شریفی که در میان شهروندان نام نیک از خود برجای گذاشته است نامگذاری شود و یا سایر شخصیت ها ، بزرگان و شهدایی که شایسته تقدیرند.

آقای شهردار! پنجمین درخواست من از شما این است که مشارکت با شهروندان را جدی بگیرید. شهرداری می تواند محل های مشخصی را در شهر مشخص و با مالک یا مالکین آن توافق کرده و با مشارکت شهروندان آنجا را به مرکز تجاری بزرگ تبدیل کنند.(مثلا توافق با 10 مغازه دار بغل هم و تبدیل آن به مرکز تجاری با مشارکت خود آنها). در این امر بلند مرتبه سازی را مدنظر قرار دهید که هم نماد توسعه عمودی شهر و هم نماد همکاری در استفاده بهینه از فضاهای مهم شهری است.همچنین اراضی کشاورزی اطراف یا داخل شهر که با توسعه شهر در حریم شهری قرار گرفته اند از آنان خریداری و یا با مشارکت آنان،اراضی مذکور را متناسب با اصول شهرسازی قطعه بندی و خیابان کشی نموده و به شهروندان متقاضی فروخته شود. حداقل حسن این کار جلوگیری از شکل گیری حلبی آبادها در فضای شهری است.

آقای شهردار! ششمین تقاضای من، توجه به بناهای مخروبه شهری و  فضاهای خالی شهر است. گاه در نقاط مختلف شهر بناهایی دیده می شوند که هیچ استفاده ای برای صاحبان آن ندارد و فقط چهره شهر را زشت می سازند و تخریب این بناها می تواند به زیبایی شهر بیفزاید. شهرداری می تواند با تعیین مهلت به صاحبان آنها نسبت به تخریب آن هشدار دهد و در صورت عدم اجرا خود راساً اینگونه بناها را با استفاده از امکانات شهرداری تخریب نماید و یا فضاهای خالی بسیاری در محدوده اصلی شهر وجود دارد که تبدیل به زباله دانی شده است. با اخطار به مالکان  آنها دستور دهید حصاری دور آن توسط مالکین کشیده شود و در صورت عدم تبعیت، شهرداری می تواند با استفاده دیوارهای پیش ساخته زمینهای مذکور را حصار کشی نموده و بعداً جریمه آن را به هنگام درخواست مجوز ساخت از سوی مالک از آنها دریافت نماید. نقاشی های دیواری و مبلمان شهری را فراموش نکنید. نقاشان ،هنرمندان و گرافیست های بزرگی مانند فردین جلالی که فخر همه مغانی هاست و یا کسانی مانند احد جاهد و خانم مینا آقالو و دیگران در شهر وجود دارند که به خاطر عشق به شهر و مردمشان حاضرند با کمترین هزینه آنها را انجام بدهند. این کار نه تنها به زیبایی شهر کمک می کنند بلکه به شناسایی و شکوفایی هنرمندان منطقه هم می انجامد.از شما می خواهم دیوارهای شهر را به محل جولان و هنرنمایی هنرمندان شهر تبدیل کنید. برای آنها نگارستان هنر بسازید تا هم هنر هنرمندان در آن به نمایش گذاشته شوند و هم منبع درآمدی برای شهر باشد.

آقای شهردار! هفتمین درخواست من از شما، ساماندهی تابلوهای راهنمای شهری است.سهم راهنمایی و رانندگی هر شهر تنها جریمه کردن شهروندان آن شهر نیست.راهنمایی و رانندگی وظیفه دارد خط کشی  خیابانها را انجام و تابلوهای راهنمای شهری را در نقاط مختلف شهر نصب نماید.

بر اساس استانداردهای موجود، تابلوهای راهنما برای مؤثر بودن نیاز به چهار شرط اصلی دارند: نخست نیازی را برآورده کنند. دوم جلب توجه کنند و به هنگام شب به خوبی قابل رؤیت باشند. سوم مفهومی را به طور صریح و روشن بیان نمایند و چهارم در محل صحیح نصب شده تا زمان کافی جهت واکنش در اختیار قرار دهند.

در این رابطه نصب تابلوهایی با ابعاد و ارتفاع مناسب بسیار حائز اهمیت می باشد. به عنوان مثال بهتر است که در مسیری چون خیابانهای منتهی به چهارراه اصلی شهر از تابلوهای «بالاسری»  (تابلوهای پایه بلند که به صورت عرضی و در ارتفاعی مناسب در ابعاد عرض خیابان نصب می گردد)، بیشتر استفاده شود. در سایر مسیرها نیز بعضاً تابلوها در ابعاد و اندازه‌های کوچک تعبیه شده‌‌اند که اصلاح آنان و نصب تابلوهایی بلندتر و بزرگتر ضروری به نظر می رسد.

آقای شهردار! هشتمین و آخرین درخواست من این است که شجاع باشید! بزرگترین ضعف برای یک شهردار این است که بخواهد همه از او راضی باشند. ایرادی ندارد با همه دوست باشید زیرا دوست همه کس، در واقع دوست هیچ کس نیست و در اینصورت بهتر می توانید بدون تبعیض در خدمت شهر و شهروندان باشید. یادتان باشد راضی کردن همه امری محال است. اقدامات شجاعانه شما ممکن است در کوتاه مدت اسباب رنج و ناراحتی عده ای را فراهم آورد ولی در بلند مدت می تواند به نفع همه شهروندان تمام شود.