در ادبیات توسعه اقتصادی ایران دشت مغان یکی از مناطق توسعه نیافته شناخته می شود. توسعه نیافتگی یا به اصطلاح عقب ماندگی به هنگام ورود به مناطق چهارگانه شهری گرمی، پارس آباد و بیله سوار بخوبی از سیمای نامناسب شهرها قابل مشاهده است که نشان از محرومیت در شاخص هایی همچون عمران و آبادانی، بهداشت عمومی و خدمات علمی و آموزشی است.
مغانه آنلاین- در ادبیات توسعه اقتصادی ایران دشت مغان یکی از مناطق توسعه نیافته شناخته می شود. توسعه نیافتگی یا به اصطلاح عقب ماندگی به هنگام ورود به مناطق چهارگانه شهری گرمی، پارس آباد و بیله سوار بخوبی از سیمای نامناسب شهرها قابل مشاهده است که نشان از محرومیت در شاخص هایی همچون عمران و آبادانی، بهداشت عمومی و خدمات علمی و آموزشی است. هر چند نسبت به ۲۵ سال پیش شاهد بهبود امکانات شهری به لحاظ بهره مندی از خدمات گازرسانی، خدمات پزشکی و ترویج مراکز آموزش عالی و علمی بوده ایم. پدیده مشمئز کننده محرومیت یا فقر در کنار بیکاری مزمن گسترده موجب شده است تا هر ساله مهاجرت به شهرهایی بزرگ مانند تبریز و تهران شدت بگیرد.
با این مقدمه مختصر، می توان گفت هنوز جای امیدواری فراوان است که کمبود امکانات سبب نشده است تا ذره ای از استعدادهای علمی فرزندان این خطه دچار آسیب جدی شود. پدران دشت مغان بخود می بالند که فرزندانشان علیرغم تحمل مصائب توانسته اند در صحنه های علمی و استخدامی کشور منشا آثار ارزنده و خدمات شایسته ای برای میهن خود باشند. بر اساس خبرهای غیر رسمی فقط در کلانشهر تهران حدود ۴۰۰ نخبه مغانی مشغول فعالیت های علمی و کاری هستند. این عزیزان همان افرادی هستند که زمانی از وجود معلمان و کمبود مدارس برای طی مراحل علمی آموزشی خویش در رنج بودند. اما اکنون با تلاش ها و زحمت های فراوان توانستند از این مرحله سخت گذر نموده و در سمت های مختلف کشوری از جایگاه ممتازی برخوردار شوند. بنابرین با توجه به کثرت ظهور نخبگان دشت مغان در سطح محلی و کشوری، سخن از جایگاه ممتاز مبالغه آمیز نیست. برای نمونه از مهندس «معصوم نجفیان» «مدیر عامل شرکت سازه گستر سایپا»که جزء صنایع مادر است اشاره می نمایم.ابتدا” در ملاقاتی که شهریورماه سال ۹۴ با ایشان داشتم وی را فردی تواضع منش، با روحیه بالا، خوش سیما و شخصیتی دوست داشتنی یافتم که همواره لبخند بر لبانشان جاری بود. ایشان تنها جزیی از این فرزندان افتخارآفرین هستند که اخیرا نیز در کنگره تجلیل از یکصد مدیر شایسته کشوری انتخاب و از آن تجلیل بعمل آمده است. «برخی معتقدند که قدرت فساد می آورد» اما این قدرت افسادکننده ذره ای در روحیات و تواضع منشی ابشان تاثیرگذار نبوده است. این ادعا را با تمام وجود در رفتارشان لمس نمودم. تعلق خاطر به زادگاهش در میان همکارانش زبانزد عام و خاص است. برای نگارنده رسانه ای شدن نام و چهره ایشان که در سایه مدیری توانمند ممکن شده، بسی مسرت بخش و خوش آیند است زیرا که نمادی از آن دشت مغان محروم و رنجیده است که در میان صاحب منصبان قدرت مرکزی می درخشد تا باشد شاهد آثار خدمات بیشتری از آن برای کشور باشیم.
در آرزوی روزی هستم که بتوانم زندگی نامه نخبگان دشت مغان را گردآوری نموده و برای انتشار در دسترس عموم قرار دهم تا پدران و مادران آن سرزمین به امید وجود فرزندانشان برای خدمت به بشریت در اقصی نقاط جهان زندگی نمایند. در پایان با این امید که دستگاههای دولتی ذیربط نیز به سهم خویش از وجود این عزیزان بعنوان بخشی از سرمایه های اصلی کشور حداقل در هنگام ورود آنان به زادگاهشان بویژه در مناسبت های خاص از مقام شایسته آنان تجلیل و قدردانی بعمل آورند.
*علیرضا محمدی