روسیه، روسیه و باز هم روسیه، کشوری با ۸۳ ایالت ، که خود به تنهایی کمتر از یک قاره نیست هنوز هم بعد از ۲۳ سال تجزیه شوروی بازاری بکر و مصرف کننده است.
به گزارش مغانه، بنیان تجزیه شوروی درست به روزی برمیگردد که در میان بهت و حیرت چشمان ملل جهان ، ۱۳۵۰۰۰ نفر از مسلمانان جمهوری آذربایجان در یک روز وارد گرمی مغان در آذربایجان شرقی (اردبیل) شدند و دولت نظام کمونیستی ابرقدرت شوروی نتوانست جلوی اراده آنان را بگیرد. اتفاقی که در اواخر دهه شصت در مرز گرمی افتاد. و به تمام جهان مخابره شد، در طول مرزهای شوروی سابق بی نظیر بود و حکایت از اهمیت فوق العاده شهر مرزی گرمی برای شوروی داشت. اینکه در اکثر نقشه ها و کتب تاریخی شوروی سابق ،گرمی بیش از هر شهر دیگری نمایان است نشان از اهمیت ژئوپلتیک این شهر در طول ۲۰۰ سال گذشته دارد . این شهر در طول تاریخ مرکز فرماندهی مرزبانی مرزهای آذربایجان شرقی بوده و بعلت اینکه بواسطه موقعیت طبیعی به صورت گوش چپ نقشه گربه شکل ایران به داخل خاک شوروی رسوخ کرده بود، روسها برای تسلط بر آبهای آزاد جنوب ایران ، اولین شهری که بایستی وارد میشدند گرمی بود. که در جنگ جهانی دوم هم اینگونه شد ، که همه این مباحث مبین اهمیت و موقعیت ممتاز این شهر دارد. خوشبختانه با تجزیه شوروی ابرقدرت ، دیگر تهدیدی برای امنیت مرزی منطقه احساس نمی شود اما این به آن معنی نیست که گرمی هم اهمیت خود را از دست داده باشد . بلکه از بعد تجاری قضیه به موقعیتی ممتاز مبدل شده که این موقعیت را در هیچ نقطه از مرزهای کشور شاهد نیستیم و یا به بیان واضحتر هیچ یک از شهرهای کشور که در آنسوی مرز خود که با ۲۰۰ میلیون مشتری بالقوه امکان ارتباط زمینی داشته باشد نیست. اما صد افسوس که ایران تا به امروز نتوانسته از موقعیت این شهر حداقل بهره را ببرد. با گشایش مرزها و ورود ملل تحت انحصار کمونیسم به جهان آزاد ، صورت واقعی اقتصاد کمونیستی و عقب ماندگی آن بیشتر عیان شد. تا سالها بعد از تجزیه شوروی ، کشورهایی که از تجریه شوروی بوجود آمدند از آنجا که در طول چند دهه گذشته با نظام کمونیستی عجین شده بودند علاوه بر اینکه بعلت محدودیت تجارت بین المللی نظام کمونیستی تشنه کالاهای خارجی بودند از منظر سیاست اقتصادی بجا مانده از کمونیسم و بر خلاف نظام سرمایه داری ، واردات را عامل شکوفایی اقتصاد خود و صادرات را کمبود کالاهای مصنوع خود تصور میکردند. به همین خاطر ورود کالاهای خارجی چه مسافری و چه تجاری به خاک ممالک وراث شوروی کلآ آزاد، ولی صادرت این کشورها مشمول تشریفات خاص خود و عوارض گمرکی بود و این همان بازاری بود که می توانست اقتصاد تک محصولی و بیمار ایران را نجات دهد. با اینکه در تئوری امر در سیاست اقتصادی ایران، همیشه بر صادرات تاکید میشود اما دولتهای قبلی در عمل نتوانستند از موقعیت بی نظیر خود در تصاحب این بازار حداقل استفاده را بکنند.و در هر زمان سعی بر این بوده تا برای حمایت از صادرات با تعین حقوق و عوارض گمرکی، واردات را به حداقل برساند اما باز هم واردات چندین برابر صادرات بوده و هست. اما دبی در زمانی که روزانه هزاران نفر بصورت قاچاق به گرمی تردد میکردند سیستم تجارت آزاد را شروع کرده بود توانست با یک سیاست صحیح اقتصادی به مرکز تجارت جهانی و یکی از چند کشور توریستی جهان تبدیل شود و با این اوصاف دیگر نیاری به فروش نفت نیز ندارد. در صورتی که تجار دبی اکثر غلامان خود را از اتباع فیلیپین ، اندونزی ، هند و پاکستان انتخاب نموده و از پذیرش ایرانیان برای این امر نیز طفره میروند ، اما گرمی با این موقعیت بی نظیر تجارت بین المللی در آسیا و خاورمیانه اکثر منابع انسانی خود را نیز از دست داده است و جوانان آن دربدر دنبال کار در دیگر شهرها هستند. چهره اهالی این شهر با خنده بیگانه است، فقر از در و دیوار شهر میبارد هر بلایی که بر سر این شهر مظلوم آمده نتیجه بی اطلاعی دولتهای قبلی از موقعیت بی بدیل این شهر برای تجارت بین المللی است . اینهمه بی اعتنایی به اهالی این شهر را نمی توان به این راحتی بخشید اما موافقت با تبدیل خود این شهر (نه فقط خط مرزی آن ) به منطقه آزاد میتواند گوشه ای از آلام اهالی را تسکین دهد.
ناصر معظمی/ کارشناس و صاحب نظر امور اقتصادی و گمرکی
منبع: آینه www.aieneh.blogfa.com
شهرستان گرمی متاسفانه از قابلیت اقتصادی برخوردارنیست نمی تواند بعنوان دروازه مطرح باشد بیله سوار و پارس اباد از موقعیت ممتازی برخورداربوده و قابلیت آن بسیار بالاست گرمی کوهستانی است و برای دولت به صرفه نیست در انجا سرمایه گذاری کلان بنماید در گذشته نیز بیله سوار دروازه بوده برای ورود به ایران نمی دانم این نویسنده از کدام منبع فیض برده و نوشته ولی واقعیت چیز دیگری است گرمی بسیار محروم و قابل مقایسه نیست با پارس اباد و حتی بیله سوار .
جناب آقای معظمی، با کدوم زیرساخت ها ادعای تجارت بین الملی را ازمرز گرمی با روسیه هستید؟مگردرگرمی راه،فرودگاه،راه آهن وهتل ومهمانسراو…وجود دارد؟که اینگونه اظهارنظر مفت ومجانی می کنید؟اگراین امکانات مهیا گردد.نزدیک به ۵۰سال طول می کشد؟درضمن مگر درایران غیرازگرمی جهت تجارت با سایرکشورها وجود ندارد؟چرا پول بی زبان را خرج کوهها کرد که بدون اینکه نتجه داشته باشد؟با اندک پول می توان با دنیای دیگردادوستد کرد؟مثل مرزاصلاندوز،تازه کند پارس آباد،بیله سوارو…چون درپارس آباد فرودگاه است وزیرساخت آماده برای اجرای پروژه های دیگر وجوددارد؟زیرا متطقه مغان(پارس آباد وبیله سوار واصلاندوزوتازه کند پارس آباد) نیازی به پولهای زیادی نیست با اندک سرمایه گذاری وتوسعه قطار جلفا به پارس آباد (نه کوهی است،نه جاده صعب العبور)راحت می توان این زیرساخت را انجام داد؟فقط چندتا مدیرباهوش ویک نماینده زیرک نیازاست.واگرآنجاها توسعه یابد گرمی هم به نسبت موقعیت اش توسعه خواهد یافت؟بشرطی که نماینده با هوش داشته باشد؟نه مثل موسوی که وقتش را صرف پیشنهاد دادن به فلسطین می کند.