مقام معظم رهبری در رهنمودهای ارزشمند اخیر خود، دولت را از طرح مسائلی که باعث دو دستگی در جامعه میشود برحذر داشتند. این سخنان مهم، سه روز پس از سخنان روحانی که خواهان برگزاری همه‌پرسی در برخی موضوعات از جمله موضوع هسته‌ای شده بود، ایراد گردید. حسن روحانی که گویا، از متقاعد کردن طرف غربی بطور کامل مأیوس شده، با طرح مساله رفراندوم، می‌خواهد توپ را به زمین مردم بیاندازد.
دولت با علم به اینکه مردم هرگز از دستاوردهای علمی و پیشرفتهای هسته‌ای دست نخواهند کشید، گویا بهترین راه برای خروج از بن بست موجود را در این یافته که با برگزاری رفراندوم و علنی شدن نتیجه آن، به مردم این پیام را بدهند که شما خودتان هسته‌ای را انتخاب کردید پس حل مشکل تورم، مشکلات اقتصادی، برداشتن تحریمها، با انتخاب خود مردم دیگر موضوعیتی ندارد.
در این میان نکته بسیار مهمی که دولت از آن غافل بود و با هشدار رهبری همگان از آن مطلع شدند، نتیجه اجرایی شدن چنین پیشنهادهای ناپخته‌ای است که مطرح میشود و آن دو دستگی در جامعه است.
برگزاری رفراندوم در صورتی مفید و مؤثر خواهد بود که گامی به سوی پیشرفت باشد. مثلاً همه‌پرسی اصلاح قانون اساسی که بن‌بستها‌ی موجود در قانون نوپای جمهوری اسلامی را از بین برد. در چنین شرایطی برگزاری همه‌پرسی نه تنها باعث دو دستگی نمی‌شود بلکه باعث پیشرفت و تعالی جامعه خواهد شد. رفراندوم اگر باعث وحدت ملی و پیشرفت باشد، همچون انتخابات مجلس شورای اسلامی، ریاست جمهوری و سایر انتخابات که منجر به وحدت کلمه و شور اجتماعی در جامعه می شود، مفید خواهد بود در غیر اینصورت باعث دو دستگی در جامعه میشود.
براساس قانون اساسی در مورد سایر موضوعات هم می‌توان رفراندوم برگزار کرد، بطور مثال، حسن روحانی می‌تواند برای ورود دولت به مرزهای جدید دانش و یا ورود دولت به تولید تجهیزات مربوط به انرژی خورشیدی در کنار انرژی هسته‌ای و سایر موضوعات مشابه رفراندوم برگزار کند و این رفراندوم را می‌توان در جهت وحدت ملی ارزیابی کرد.
اما برگزاری رفراندوم در موضوعاتی که منجر به دودستگی جامعه میشود، خصوصاً هنگامیکه از نتیجه آن کاملاً مطمئن هستند، کاری عاقلانه و در جهت منافع ملی به نظر نمی‌رسد. در ضمن موضوع رفراندوم هم کاملا مبهم است. اگر به فرض محال مردم به عدم ادامه فعالیت هسته‌ای رای دادند و ما همه هسته‌ای خود را دو دستی تقدیم آمریکا کردیم، و تحریمها برداشته نشد چه کسی می‌خواهد پاسخگوی بیست سال سرمایه‌گذاری سنگین در بخش هسته‌ای باشد؟ آیا حسن روحانی، زیر بار این مسئولیت خواهد رفت؟ قبول مسئولیت‌های بزرگ انسان‌های بزرگ می‌خواهد. خود غربی‌ها گفته‌اند که در اینصورت هم تحریمها را برنخواهند داشت؟
سوال اساسی اینجاست! آیا طرح چنین موضوعاتی بجز برای این است که می‌خواهند از زیر بار مسئولیتی که گویا راه حل درستی برای حل آن نداشتند، شانه خالی کنند؟
مردم ولایت‌مدار ایران، آگاهانه و هوشیارانه در صحنه‌اند و همچون رهبری معظم انقلاب، مذاکرات ایران و کدخدای ظالم را به دقت زیر نظر داشته و منتظر هستند تا بنا به فرمایشات معظم له که قبل از شروع مذاکرات بیان کردند، چهره واقعی آمریکا برای برخی خوش‌خیال‌ها، روشن شود. متاسفانه برخی خیال می‌کردند که اگر دست دوستی به سمت آمریکا دراز کنند، آمریکا آنها را در آغوش خواهد کشید و همه جنایت‌های خود را یکجا تعطیل خواهد کرد. جامعه ایران یکصدا برخلاف آن خوش‌بینهای به کدخدا، دل به تحلیل‌ها و نقاط خیالی نبسته و با اتکاء به توان خود، پله‌های پیشرفت را تا رسیدن به قله‌های تعالی طی خواهد کرد. ان شاء‌الله
*محمد جوادی*
