امروز: جمعه, ۱۰ فروردین , ۱۴۰۳
زمان انتشار : ژانویه 20th, 2014 6:20 | کد خبر : 2543 | چاپ این مطلب چاپ این مطلب

نقدی بر نمایش کمدی “اژدر عمی”

شهرام محرابی/نام یا عنوان هر اثر هنری مانند فیلم ،داستان، رمان یا تئاتر … تاثیر زیادی در فروش یا جذب مخاطب دارد به طوریکه تقریباً میتوان از نام اثر، تم اثر و یا مفهوم کلی اثر تا حدودی به آن دست یافت. معمولاً نمایش هایی را که تم عاشقانه دارند نمی توان کاملاً یک اثر […]

شهرام محرابی/نام یا عنوان هر اثر هنری مانند فیلم ،داستان، رمان یا تئاتر … تاثیر زیادی در فروش یا جذب مخاطب دارد به طوریکه تقریباً میتوان از نام اثر، تم اثر و یا مفهوم کلی اثر تا حدودی به آن دست یافت. معمولاً نمایش هایی را که تم عاشقانه دارند نمی توان کاملاً یک اثر کمدی تلقی نمود چرا که سخن از عشق تماشاگران را بیشتر متاثر نموده و اثر را به غمنامه شبیه می سازد. در نمایش کمدی “اژدر عمی” که به نویسندگی و کارگردانی آقای سلیم رحیمی به روی صحنه رفت ، برخلاف اسمی که نویسنده برای نمایش انتخاب کرده بود نه تنها انتظار تماشاگران که با ذهنیت خندیدن پا به سالن گذاشته بودند برآورده نشد بلکه شوکی بر تماشاگران وارد کرد و تماشاگران را بیشتر متاثر نمود. خنده در نمایش فوق چاشنی اصلی اثر بود نه هدف آن، پس گذاشتن نام کمدی بر این اثر به هیچ وجه جایز نمی باشد چرا که در نمایشهای کمدی، سراسر خنداندن و سبکسری ها را شاهد میشویم و در نهایت هدف اصلی خنداندن تماشاگران است. رحیمی با الهام از فیلم کلاسیک “او اولماسین بو اولسون” (مشهدی عباد) خواسته اثری کلاسیک خلق کند اما هرچه نمایش پیش می رفت از اصول اولیه کلاسیک هم فاصله می گرفت. آن سه اصل اساسی سبک کلاسیک (وحدت موضوع ، وحدت زمان ، وحدت مکان) که بعدها وحدت چهارمی هم به نام وحدت لحن به سبک کلاسیک اضافه شد، نویسنده باید در سراسر اثر خود لحن ثابت داشته باشد، تغییر لحن در سبک کلاسیک مجاز شمرده نمی شود بنابراین آثار مختلط مانند کمدی یا تراژدی از آثار کلاسیک خارج می شوند و به این ترتیب نمایش کمدی “اژدر عمی” را نمی توان اثری کلاسیک به شمار آورد. از همه اینها که بگذریم نباید از نقاط قوت نمایش غافل شویم. نویسنده نمایش دیالوگ ها را چنان با ثلاثت و پیوسته و شاعرانه نوشته بود که باعث ایجاد  موقعیت هایی خوب در اثر شده بود و برای تماشاگران جذابیت زیادی داشت، که خلق موقعیت در اثر یکی از وظایف مهم نویسنده و کارگردان است. در این نمایش نباید چشم از بازیهای هرچند اندک اما تاثیر گذار آقای صمد واحدیزاده و بازی روان آقای شهرام پوردنیا و خانم کبری علی نژاد پوشید که توانسته بودند با بیان و حس خوب و بازی یکدست تماشاگران را تا آخر نمایش نگه دارند.

مراد از نوشتن این یادداشت عرض خسته نباشید و دست مریزاد به گروه نمایش فروغ که یکی از گروههای موفق استانمان هست که با اجرای گرم خود در این فصل سرد سالن تئاتر شهرمان را گرم نگه داشتند و خنده بر لبان مردم عزیز و دوست داشتنی مان نشاندند. ما همچنان منتظر اجراهای بعدی گروه نمایشی فروغ هستیم. از یاد نبریم که میتوان مردم را خنداند بی آنکه زیاد سبکسری کنیم. ماهیت نمایش ملودرام چنین است.   

اخبار مرتبط

نظرات