علیرضا محمدی/ مغانه-انتخابات یکی از پایه های اساسی حاکمیت مردمی شناخته می شود که در اکثر نظامهای سیاسی جهان صرفنظر از نوع حکومت، یک امر رایج محسوب می شود. بعبارت دیگر هر نظام سیاسی مشروعیت خود را ناشی از مجاری انتخابات می داند که از سوی اکثریت و به نمایندگی از آنان بر اکثریت فرمانروایی یا تصمیم گیری می نمایند. در نظام سیاسی جمهوری اسلامی نیز مطابق قانون اساسی انتخابات مجلس شورای اسلامی از جایگاه ویژه ای برخوردار است زیرا نمایندگان مجلس شورای اسلامی علاوه بر تصویب قوانین بر هیت دولت نیز نظارت دارند و می توانند نسبت به عملکرد هر یک از وزیران یا ریاست جمهوری با درخواست سئوال یا استیضاح، رای به برکناری یا عدم کفایت سیاسی اقدام نمایند. بنابراین سمت نمایندگی در مرتبه نخست یک سمت حقوقی و در مرتبه دوم یک سمت سیاسی محسوب می شود که ایجاب می نماید منتخبین از دانش حقوقی و سیاسی لازم برخوردار باشند.داشتن دانش در کنار بهره مندی از علم سیاست به بهترین وجه تضمین کننده منافع حاکمیت مردم خواهد شد که از آن به منافع ملی تعبیر می شود.تواناییهای علمی مورد نظر فرد را در مسیر شجاعت قرار می دهد تا با اعتماد به نفس و با تکیه بر اندیشه ها و معلومات خود اظهار نظر نماید. از انسان های فرهیخته است که انتظار می رود با دیدگاههاو عملکردشان منشا تاثیرگذاری مثبت برای کشور باشند که عوام از آن برخوردار نیستند.
در تحلیل روند تبلیغات انتخابات مجلس در سطح منطقه ای، نامزدهای راه یافته به دور دوم آقای ایرج بیگدلو و شکور پورحسین از ویژگی های مورد نظر به لحاظ علمی و تجربی برخوردارند که از سوی هوادارانشان به اشکال گوناگون مورد حمایت و تبلیغ می شوند. هر چند نحوه تبلیغات گاهی نامناسب و بدور از اخلاق انسانی خودنمایی می کند اما پیروز واقعی مردمی هستند که از دیدگاهها و سوابق کاری نامزدها ی راه یافته به دور دوم تا حدودی آشنایی دارند و بدور از تبلیغات احیانا مخرب یا کذایی، با انتخاب یکی از آنان نشان خواهند داد، کدام شخصیت از لحاظ بلوغ سیاسی و شجاعت به افکارشان نزدیک است. به نظر نگارنده هر چند دو جناح سیاسی اصولگرا و اصلاح طلب در پهنه نظام سیاسی کشور عرض اندام نموده اند که به لحاظ ظرفیت پذیری و پویایی نظام سیاسی آن را به فال نیک گرفت باید گفت که ملت ایران در ادوار مختلف انتخاباتی چه در سطح ریاست جمهوری، مجلس یا شوراهای اسلامی شهر نشان داده اند که از نحوه مدیریت اجرایی کشور از سوی هر دو جناح تجربه و آشنایی لازم را پیدا کرده اند و خود بهتر از همه می دانند که کدام جناح فکری یا افراد با گرایش های مستقل بهتر می توانند حافظ منافع آنان به لحاظ معیشت، رفاه، امنیت و سربلندی ایران در صحنه جهانی باشند. فرد متمایل به اصولگرا، اصلاح طلب یا مستقل فرقی نمی کند باید وامدار منافع ملی به دلایل مورد اشاره باشد که در اینصورت می تواند آراء بسیاری را بسوی خود جلب نماید. بعنوان نمونه که از نام آن افراد پرهیز می کنم افرادی وابسته یا متمایل به جناح های فکری مختلف در مجلس بطور متوالی انتخاب شده اند که متفاوت از دیگر همقطاران خود اندیشه کرده و از سوی مردم انتخاب شده اند. بعبارت ساده افرادی از سوی افکار عمومی مورد پذیرش قرار می گیرند که حرف دل، مسائل و مشکلات روزمره مردم را بازگو می کنند و دغدغه ای جز حل آن را ندارند. مسئائلی مانند بیکاری، تورم، اعتیاد، خطر رکود اقتصادی و نهایتا ریاضت اقتصادی یا تحت فشار قرار گرفتن زندگی مردم که متاثر از نحوه مدیریت کشور یا سیاستگذاری عمومی است.
بنابراین فردی که دغدغه ای جز ازآن نداشته باشد پیروز انتخابات خواهد شد و تبلیغات مخرب تاثیری در آن ندارد. تبلیغات مخرب و برچسب زدن اتهاماتی یا عناوینی که مردم از آن بیزارند رقیب را پیروز میدان نخواهد کرد. یک نماینده، نماینده تمامی ملت ایران در مجلس است و فقط نماینده یک منطقه محسوب نمی شود که بعضی از شهروندان چنین القا می کنند. بنابراین در تبلیغات که نشانی از نحوه عملکرد منتخب در آینده خواهد بود و از سوی افکار عمومی مورد قضاوت قرار خواهد گرفت طرز تفکر، دیدگاهها ، سوابق کاری، گرایش های مستقل فکری در بطن جناح های سیاسی مطرح، شجاعت در بیان و اظهار نظر، نطق های دلنشین و منطقی و برنامه های کاری مدون تاثیرگذاراست که فاکتورهای مهم تلقی می شود نه طایفه گرایی یا بومی یا غیر بومی بودن. در پایان لازم به یاد آوری است فردی که سالهاست زادگاه خود را ترک کرده و موسم انتخابات به منطقه سرک می کشد نمی تواند دلسوز و مورد اعتماد مردم باشد.