عدالت در توسعه شهر پارس آباد ازجمله در منابع انسانی و طبیعی ، یکی از مبانی پایداری در توسعه است. در دهه های اخیر پيشرفت و توسعه شهر اهمیت ویژه ای پیدا نموده است .یکی از شاخص های اصلی و مهم این توسعه و پیشرفت، رشد و گسترش شهرهای مرزنشيني می باشد. از طرف دیگر با توجه به رشد روز افزون جمعیت کشور و بخصوص افزایش جمعیت شهرهای بزرگ که علاوه بر عوامل موالید و مرگ و میر، عامل مهاجرت مردم از روستاها و شهرهای کوچک، رشد جمعیت آنها را تشدید می کند كه توجه به توسعه شهر های مرزنشيني اهمیت دوچندانی پیدا کرده است شهر پارس آباد يكي از كانون هاي شهري نوپايي است كه طي 4 دهه اخير متاثر از توسعه فعاليتهاي كشاورزي به شيوه مدرن در محدوده دشت مغان شكل گرفته و با رشد خيلي سريع در حال حاضر به عنوان دومين شهر استان ايفاي نقش مي كند. شهرستان پارس آباد جدايي از منطقه كشاورزي و جدايي از آب و هوايي گرم و خشك شهري كه دارد توسعه آن مستلزم پيش زمينه نمي باشد اين شهر در توسعه خود عدالت را به ميان مي كشد چون جدايي از مقوله مرزنشيني يك شهر بالقوه با تمام استعدادها و پتانسيلهاي فراوان كه با برنامه ريزي در هريك از منابع و بالفعل كردن آن مي تواند سهم بسيار بزرگي در اقتصاد كشاورزي و صنعت كشور داشته باشد. هرچند امروزه اين بار نيز بر دوش اين شهر است و اينكه توسعه در يك شهر مرزنشيني چگونه بايد باشد آن را بايد به چرخه عدالت واگذار كرد برای ارزیابی توسعه پایدار، شاخصهایی اصلی و فرعی در اين شهر معيارهاي درنظر گرفته شده است که با کاربرد آنها میتوان جهت و میزان حرکت به سوی توسعه پایدار را سنجید.عدالت شهري مي تواند يك مولفه باشد عدالت شهري كه جوهرة مديريت شهري است و مديران و مسئولين شهر پارس آباد كه در احساس مسئوليت در پاسخگويي به نيازهاي حال و آينده جامعه و رسیدن به تحقق اهداف تعيين شده باید ایده های های مشخصی داشته باشند که در واقع ايدة مديريت شهري، در شهر پارس آباد متأثر از سه عامل است:
1- ضرورت نزديك كردن سياستها و اصلاحات به همفكران سياسي منطقه كه البته اين بايد اقتصاد كلان ملي و اقتصاد شهري را شامل مي شد
2- بهره‌گيري از برتريهاي نسبي شهر و نقش آنها در فرايند توسعة اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي
3- آگاهي از وجود همبستگي ميان دو بخش دولتي و خصوصي به عنوان دو ركن مكمل در هدايت تغييرات ساختاري. به عبارت ديگر، تأكيد اصلي مديريت شهري بر اتخاذ سياستهاي مناسب در بخشهاي راهبردي، براي ظرفيت‌سازي و توان‌بخشي در سطوح محلي به جاي اجراي پروژه‌هاي عظيم عمران شهري است كه اين روند عدالت شهري را در شهر پارس آباد به وجود آورده است كه همان يكسان سازي در شهر مي باشد و همه در يك سطح كه البته نه از نظر توسعه بلكه در عدم توسعه يافتگي شامل شهر پارس آباد مي باشد در حقيقت محورهاي عدالت در مديريت شهر پارس اباد با بهبود اقتصادي عجين شده است با توجه به توسعه روزن افزون اين شهر و نگاهي به وضعيت ظاهري شهر براي ما مبهم است كه از توسعه اقتصادي پارس اباد سخن گفت. شهرداري به عنوان خدماتي‌ترين دستگاه اجرايي شهر ، به منظور ساماندهي فعاليت‌ها و نيز ارايه بهتر خدمات به شهروندان و نيز ارتقاي سطح خدمات‌رساني كه بايد به سمت شناسايي روش‌ها و شاخص‌هاي نوين مديريت حركت كند .ارتقاء كيفيت زيست پايدار، محوري‌ترين رويكرد پايدار شهرسازي است كه لازمه آن قابل زيست بودن و برخورداري از مديريت محلي كارآمد مي باشد.
پس مي توان گفت :
- رسیدن به پایداری مطلوب در توسعه بدون تحقق عدالت بین نسل ها و بدون رعایت عدالت یا تعادل و توازن میان اجزاء و مؤلفه های توسعه، میسر و دست یافتنی نیست.
- برای توسعه پايدار و عدالت اجتماعي در شهر پارس آباد فقط توسعه فيزيكي شهر کافی نیست بلکه باید تمام ابعاد آن مدنظر قرار گرفته شود و تمامی این ابعاد با هماهنگی و تناسب بایکدیگر اجرا گردنند.
3- شهر پارس آباد نیازمند برنامه ریزی دقیق و تدوین طرحی جامع با استفاده از مشارکت و دانش بومی و در نظر گرفتن مشخصات اقتصادی، محیطی و اجتماعی آن شهر و محل می باشد.
لذا پيشنهاد مي شود:
1- مشاركت قرار دادن شهروندان در تصميم گيري در بستر يك نظام سياسي.
2- چاره انديشي براي تنشهاي حاصل از ناموزوني توسعه در بستر يك نظام اقتصادي استان كه اين تنش ها به روابط مردمان استان تاثير منفي مي گذارد .
3:التزام به ترمیم و حفاظت محیط زیست در بستر یک نظام تولیدی که اساس توسعه پایدار محیط زیستی شهر پارس آباد است.
4 :با توجه به الحاق به منطقه آزاد تجاری ، ایجاد گمرگ و روابط با کشورهای منطقه با فراهم سازی الگوهای پایداری از تجارت مالی در بستر یک نظام دانش فنی که بتواند بیشتر در توسعه شهر مفید باشد.
رامین موسوی محمد رضالو- ربابه سیفی