پانزدهم شعبان سال 255 یا 256 هجری قمری، انسانی گام بر این دنیای خاکی نهاد که شیعیان جهان قرن ها در انتظار ظهورش هستند تا بیاید و چراغ راه هدایت انسان در مسیر سعادت حقیقی و واقعی شود.
والامقامی از نسل پاکان که حامی و پناه تمامی ستمدیدگان و درماندگان عالم و یگانه منجی بشریت است. او می آید تا عدل و داد را در سراسر این گیتی پهناور جاری و ساری کند.
امام بزرگواری که فرزند امام حسن عسگری(عج) و نرجس خاتون است. آن همامی که در شهر سامرا در زمان حکومت معتصد عباسی دیده به جهان گشود. پیامبر اسلام(ص) درباره ی ایشان می فرمایند: مهدی(عج) مردی است از فرزندان من که چهره اش چون اختر تابناک است.
بشارت میلاد فرزندی از تبار رسول اکرم(ص) و از وجود پاک یازدهمین امام شیعیان بر پیکره ی حکومت های ستمگر لرزنده انداخته بود. به همین دلیل عباسیان همواره تلاش و کوشش می کردند تا از وجود فرزندی از خاندان اهل بیت آگاه شوند و بتوانند وی را از میان بردارند.
اما به امر پرودگار ولادت حضرت مهدی(عج) از دید همگان پنهان نگاه داشته شد و نقشه ی شوم کافران پوچ و بی نتیجه ماند و این چنین آنان در ترس و عذابی جان فرسا باقی ماندند.
حضرت مهدی(عج) تا پنج سالگی از وجود پربرکت پدر خویش بهره های فراوانی برد و به صورت نیمه پنهان زندگی کرد. امام حسن عسگری(ع) ایشان را به عنوان دوازدهمین امام شیعیان به یاران وفادار خویش معرفی کرد تا مسلمانان نگران آینده ی امامت و ولایت نباشند.
هنگامی که امام حسن عسکری(ع) در260 هجری قمری به شهادت رسید، دوره ی امامت امام زمان(عج) آغاز و در همین زمان نیز غیبت صغری شروع شد و تا 69 سال به طول انجامید.
پس از آن دوره ی غیبت کبری از سال 329 هجری قمری آغاز شد و تا به امروز ادامه دارد. دوره یی که پایان آن بر کسی آشکار نیست و سالهاست منتظران ظهور موعود عالم به درگاه پروردگار دعا و نیایش می کنند تا آخرین پیشوای مسلمانان جهان بیاید و عدالت را در این دنیای فانی بگستراند و ظلم و ستم را از میان بردارد.
اکنون در نیمه ی شعبان سالروز ولادت یگانه منجی بشریت چشم ها در شوق دیدار او نمناک و زمزمه ی دعای فرج بر لب ها جاری است تا او بیاید و جهان را غرق در شادی و سرور کند.
به مناسبت میلاد باسعادت امام زمان(عج) با هم گوشه هایی از دریای بی کران معرفتی حضرت مهدی(عج) را مرور می کنیم:
**نفع بردن از من در زمان غیبتم مانند نفع بردن از خورشید هنگام پنهان شدنش در پشت ابرهاست و همانا من ایمنی بخش اهل زمین هستم، همچنان که ستارگان ایمنی بخش اهل آسمانند. (بحارالأنوار، ج 53، ص 181)
**من ذخیره خدا در روی زمین و انتقام گیرنده از دشمنان او هستم. (تفسیر نورالثقلین، ج 2، ص 392)
** ملعون است، ملعون است کسی که نماز مغربش را به تأخیر بیندازد، تا زمانی که ستارگان آسمان پدیدار شوند. (بحارالأنوار، ج 52، ص 15)
**هر یک از پدرانم بیعت یکی از طاغوت های زمان به گردنشان بود، ولی من در حالی قیام خواهم کرد که بیعت هیچ طاغوتی به گردنم نباشد. (بحارالأنوار، ج 53، ص 181)
**من آخرین جانشین پیامبر هستم و به وسیله من است که خداوند بلا را از خاندان و شیعیانم دور می سازد. (بحارالأنوار، ج 52، ص 30)
**هر کس در اجرای اوامر خداوند کوشا باشد، خدا نیز وی را در دستیابی به حاجتش یاری می کند. (بحارالأنوار، ج 51، ص 331)
**سنت تخلف ناپذیر خداوند بر این است که حق را به فرجام برساند و باطل را نابود کند و او بر آنچه بیان نمودم گواه است. (بحارالأنوار، ج 53، ص 193)
**شیعیان ما هنگامی به فرجام نیک و زیبای خداوند می رسند که از گناهانی که نهی شده اند، احتراز نمایند. (بحارالأنوار، ج 53، ص 177)
**کفایت در کارها و عنایت و سرپرستی در همه امور را تنها از خدای تعالی خواهانم. (بحارالأنوار، ج 25، ص 183)
**قلب های ما جایگاه مشیت الهی است، پس هرگاه او بخواهد ما هم می خواهیم. (بحارالأنوار، ج 52، ص 51)
** اگر نبود که ما دوستار صلاح شما هستیم و به شما لطف و مرحمت داریم، همانا به شما توجه و التفات نمی کردیم. (بحارالأنوار، ج 53، ص 179)
منبع:ایرنا