پایگاه خبری تحلیلی مغانه آنلاین

انسان از کودکی به دنبال تحرک برای دست یافتن به چیزهای نو بوده و در هر برهه ای که توانسته لذت تلاش را بچشد پیشرفتی به مراتب از سایر دوران های غفلت زده خویش را تجربه کرده است.

در گذشته های نه چندان دور کار کردن و تامین معاش خانواده و افراد تحت تکفل فرد اقدامی شایسته و مورد ستایش محسوب می شد ، به طوری که لباس های روغن زده یک مکانیک جوان و یا دستان پینه بسته مردان تحسین برانگیز می نمود.

اما امروز نگاهها به کار از دید نسل جوان کمس متفاوت تر شده است ، دیگر نگاه های تشویق کننده زمان های پیش بیشتر به سمت کارها و تلاش در شغل های یقه سفید محسوس تر شده است.

بیشتر افراد جامعه کسانی را ستایش می کنند که در شغل های اداری وپشت میز نشین باشند و یا با کاسبی و دلالی با کمترین زحمت پول های فراوان بدست آرند ، به قول جامعه شناسان ˈیقه سفیدها ˈ امروز سوگل جامعه شده اند و تولید و کار همراه با عرق پیشانی و زحمت کمی به حاشیه رفته است.

استان اردبیل هم اکنون بیش از 60 هزار بیکار تحصیل کرده دارد ودر دیگر استانها نیز وضعیت شبیه و شاید بدتر از این هم باشد، در این میان آنچه قابل توجه است علاقمندی این افراد برای کارهای اداری و پشت میز نشینی است ، آنها در مراجعه به مسولان و بر داشتن شغل اداری حتی اگر مستخدمی باشد ، اصرار می ورزند.

امام جمعه اردبیل در اولین دیدار خود با مسوولان استانی با اشاره به تعدد این مراجعات به دفتر امام جمعه برای دریافت کار بر فرهنگ سازی کار و تولید و تقویت ارزش تلاش در امر تولید تاکید کرده بود.

با توجه به وضعیت کنونی کشور و رکود عرصه های تولیدی تعداد حوزه های کاری و اشتغالزا برای جوانان و خصوصا تحصیل کرده ها کم شده است.

هر سال که می گذرد بر فرسودگی و کاهش دوره فعالیتی جوانان افزوده می شود و این در حالی است که این جوانان به دلیل داشتن مدرک تحصیلی دانشگاهی به دنبال کسب درآمد متوسط وکارمندی که آن هم به دلیل داشتن وجهه اجتماعی است می باشند.

این روند در سال های اخیر در جامعه شدت یافته و از طرف دیگر به دلیل افزایش دانشگاه ها ، مراکز تحصیلی و رشته های تحصیلی فارغ التحصیلان جامعه نیز بیشتر و تقاضای فعالیت های یقه سفیدی نیز بیشتر شده است.

بدیهی است تامین شغل های خدماتی و اداری برای این تعداد تحصیل کرده میسر نبوده و لازم است تدابیری در راستای فعالیت این افراد با تلفیق دانش و تجربه و استفاده از لوازم و ظرفیت ها اندیشیده شود.

با این اوضاع مدیریت صحیح و توانایی شناسایی بخش های اشتغال زا می تواند به افزایش تولید منجر شده و علاوه بر آن حوزه های فعالیتی جوانان بیکار و جویای کار را نیز وسعت بخشد.

فرهنگ سازی برای کسب درآمد و به تصویر کشیدن لذت دسترنج ها خصوصا در بین جوانان با استفاده از ابزارهای مختلف تبلیغاتی می تواند گامی هر چند اندک برای گرایش جوانان بیکار به سمت کار و تلاش و ورود به حوزه تولید باشد.

مینا میرقاسمی